TOKARZ Wacław
OSTATNIE LATA HUGONA KOŁŁĄTAJA
t.1-2 (komplet w 2wol.)
Kraków 1905, nakłądem Akademii Umiejętności, str.[4], 347, 1 k. tablic ilustr. (portret); [4], 269; format 15x23cm
Praca odznaczona nagrodą im. J.U. niemcewicza, napisana przez Wacława Tokarza (ur. 7 czerwca 1873 w Częstochowie, zm. 3 maja 1937 w Warszawie) – polskiego historyka powstań narodowych i wojskowości, profesora UJ i UW, dydaktyka, propagatora metody szczegółowej w badaniach historycznych, pułkownika piechoty Wojska Polskiego oraz członka Koła Krakowskiego Towarzystwa Historycznego.
"Okres życia Kołłątaja, przedstawiony w pracy niniejszej, ma niewątpliwie znaczenie drugorzędne dla jego biografii. W ciągu tych 18 niespełna ostatnich lat życia — przez 9 jest Kołłątaj zupełnie odcięty od kraju i społeczeństwa, znajdując się bądź w więzieniu austryackiem (1794—1802), bądź też w Moskwie (1807—1808), a poza tem, czy to w czasie pobytu na Wołyniu (1802—1807), czy w Księstwie Warszawskiem (1808—1812) do tego stopnia nie bierze udziału w życiu publicznem, że ze wzmiankami o nim spotkać się dosyć trudno w literaturze pamiętnikarskiej, a nawet i korespondencyi współczesnych. Cała działalność jego w tym okresie redukuje się do rozmiarów bardzo skromnych: występuje on w roli doradcy tych ludzi, którym warunki dały możność działania, pracuje naukowo, pisze broszury polityczne, a przedewszystkiem memoryały, w których podaje rozliczne projekty, a głównie krytykuje ludzi, stojących u władzy, przeciwko którym przy pomocy rozmaitych malkontentów do końca życia walczy i intryguje". Ze wstępu.
TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK Z EPOKI, NA GRZBIECIE TŁOCZENIA ORAZ ZŁOCONE NAPISY. OPRAWA SYGNOWANA NALEPKĄ NA WYKLEJKACH: "ZAKŁAD INTROLIGATORSKI, SEWERYN MOSZKOWSKI - ŁÓDŹ, CEGIELNIANA 57".
Stan DB+/ otarcia, przetarcia grzbietów, pieczątki, poza tym ŁADNY EGZEMPLARZ
