SKARBEK- DZIEJE POLSKI [komplet w 2. wol.]

SKARBEK FRYDERYK HRABIA

DZIEJE POLSKI

[komplet w 2. wol.];

CZ. I - DZIEJE KSIĘSTWA WARSZAWSKIEGO t.1-2 [w 1 wol.]

Wydanie drugie pośmiertne.

CZ. II - KRÓLESTWO POLSKIE t.1-2 [w 1 wol.]

Wydanie pierwsze pośmiertne.

W treści m.in.: Rzut oka na Polskę pod panowaniem pruskim do roku 1806, od bitwy pod Jeną do pierwszej bytności Napoleona I w Warszawie. Działania wojenne od przejścia Wisły przez Francuzów do zawarcia pokoju tylżyckiego. Pokój tylżycki, utworzenie Księstwa Warszawskiego, konstytucja. Stan kraju aż do pierwszego sejmu. Wojna austriacka. Wojna 1812 roku. Ostatnie chwile bytu Księstwa Warszawskiego. Organiczne przeobrażenie Królestwa - Upokorzenie Polaków; Reakcyjny rząd Królestwa Polskiego; Nowe pokuszenia się Polaków, nowe prawa w duchu reakcyjnym wprowadzone do Królestwa; i inne.

Fryderyk Skarbek h. Abdank (1792 - 1866), hrabia, polski ekonomista, powieściopisarz, historyk, działacz społeczny i polityczny.

Poznań 1876-77, Nakł. Księgarni J. K. Żupańskiego, str. X 222+218; XVIII 314 + 232, format: 14,5x23 cm

TWARDA OPRAWA PÓŁPŁÓCIENNA Z EPOKI, SKÓRZANY SZYLDZIK NA GRZBIETACH. KARTON MARMORYZOWANY

Stan DB+/drobne otarcia okładek, lekkie zabrudzenia i naddarcia kart, rdzawe plamki [foxing]

Egezmplarz z księgozbioru Antoniego Pacyńskiego, Naczelnika Fundacji Zakłady Kórnickie - pieczęć na wyklejce.

Antoni Pacyński urodził się 1 kwietnia 1883 roku w Bugaju koło Miłosławia, w powiecie wrzesińskim. Studiował w Akademii Leśnej w Tharandcie w latach 1904–1907. Po studiach przez dwa lata był adiunktem i kontrolerem lasów w dobrach pełkińskich Jerzego i Witolda Czartoryskich koło Jarosławia, a następnie nadleśniczym i pełnomocnikiem dóbr należących do Jadwigi Czartoryskiej w Konarzewie pod Poznaniem. Jako jeden z pierwszych w Wielkopolsce zastosował system bezzrębowy w lasach sosnowych i sosnowo-dębowych. Szkolił też gajowych na bezpłatnych kursach organizowanych przez Władysława Zamoyskiego w Kórniku. W czasie I. wojny światowej należał do tajnej organizacji „Obrona Narodu” i brał udział w przygotowaniach do organizacji przyszłej polskiej administracji leśnej. W grudniu 1918 został naczelnikiem Wydziału Leśnictwa w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej w Poznaniu, zaś w latach 1919-1920 współpracował z Józefem Rivolim i Bronisławem Niklewskim przy organizacji Sekcji Leśnej Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego. W latach 1922-1925 pełnił funkcję dyrektora Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu, wykładając jednocześnie historię leśnictwa i literaturę leśną na Wydziale Rolniczo-Leśnym UP. We wrześniu 1925 został naczelnikiem fundacji „Zakłady Kórnickie”. W latach międzywojennych pełnił także funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Pracowników Leśnych. W początkach września 1939 wyjechał w Lubelskie, zabierając cenne dokumenty, dotyczące działalności konspiracyjnej Polaków przed I wojny światowej i w czasie Powstania Wielkopolskiego. Po ustaniu działań wojennych, pomimo ostrzeżeń wrócił do Kórnika, aby bronić interesów Fundacji, której dobrami zarządzał. Wkrótce po powrocie został aresztowany przez Gestapo i wraz z innymi 14 zakładnikami rozstrzelany 20 października 1939 roku w publicznej egzekucji na rynku w Kórniku. Źródło: Encyklopedia Leśna.