DUBIECKI MARYAN
KAROL PROZOR
Obożny w.w.ks. litew
Przyczynek do dziejów powstania kościuszkowskiego
Monografia opracowana na podstawie nowych źródeł archiwalnych
Z portetem Karola Prozora
W drukarni ”Czasu” w Krakowie 1897r. str. 335, portret, format 14 x 20,5 cm
TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK WSPÓŁCZESNY, GRZBIET Z WYPUKŁYMI ZWIĘZAMI, TŁOCZENIAMI I ZŁOCENIAMI, BARWNE SZYLDY. KARTON MARMORYZOWANY. OBCIĘCIA KART BARWIONE.
ZACHOWANA PRZEDNIA OKŁADKA WYDAWNICZA
XIX-wieczna książka o charakterze biograficzno-historycznym, upamiętniająca postać oboźnego wielkiego litewskiego raz wydarzeń insurekcji kościuszkowskiej.
Wybrane treści:
pochodzenie rodziny Prozorów,
książęta Prozorowscy w Rosji,
wpływ króla Stanisława Leszczyńskiego na Józefa Prozora,
Stanisław Jelski i jego listy,
Konstytucja Majowa wywołuje ogromne wrażenie w kraju,
zaprzysiężenie Konstytucji w Kowieńskim,
zabiegi skłaniające oboźnego do podpisania akcesu do Konfederacji Targowickiej,
zdanie Ignacego Potockiego o Kościuszce,
stosunki z Kołłątajem oboźnego,
myśli wraz z Wybickim o legionach,
losy niektórych wygnańców,
wytworzenie Księstwa Warszawskiego.
Karol Prozor herbu Prozor (ur. 1759 – zm. 1 listopada 1841 w Chojnikach) – członek Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1812, oboźny wielki litewski, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1787 roku.
W 1785 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Zwolennik konstytucji 3 maja. Jeden z przywódców organizacji spiskowej przygotowującej wybuch powstania kościuszkowskiego. Przywódca insurekcji wileńskiej. Był zastępcą radcy w Radzie Najwyższej Narodowej. Po upadku powstania emigrował za granicę.
Odznaczony Orderem Orła Białego, w 1812 francuską Legią Honorową.
Stan BDB-/ pieczęć własn. na k.tyt., przebarwienia bibułki przekładkowej, poza tym ŁADNY EGZEMPLARZ
