MICKIEWICZ Adam
POEZYE
Tom czwarty.
Paryż 1832. Nakładem autora, w Drukarni A. Pinard, str. 285, [1], winieta, finaliki (drzeworyty), format 10x16 cm
Zawiera pierwodruk „Dziadów” części III.
Czwarty tom paryskiego wydania „Poezyi” stanowi kontynuację edycji Leonarda Chodźki (t. 1-2 z 1828 r.) oraz J. Barbezata (t. 3 z 1829 r.). Wydany został przez Eustachego Januszkiewicza i Aleksandra Jełowickiego. Pod względem zewnętrznym tom nie różni się od poprzednich. Drukowany jest na szlachetnym białym welinie, tymi samymi czcionkami i w tym samym układzie typograficznym.
"Nakład 2000 egzemplarzy. Tom stanowi dalszy ciąg wydania Leonarda Chodźki (1828 r.). Zanim wypuszczono dzieło w obieg, postarano się tajnymi drogami przemycić egzemplarze do kraju. To sprawiło, że tom wydrukowany w listopadzie ukazał się w sprzedaży w Paryżu dopiero w styczniu 1833." Aleksander Semkowicz, "Bibliografia utworów Adama Mickiewicza".
Tom zawiera pierwodruk III części „Dziadów” (tzw. „Dziady” drezdeńskie). Poemat wywołał ogromne wrażenie i poruszenie w środowisku polskiej elity kulturalnej. Klementyna z Tańskich Hoffmanowa w pamiętnikach zanotowała: „Mickiewicz w tym czwartym tomie stanął zupełnie obok wieszczów Izraela, kilka wieków wstecz byłby uszedł za proroka” („Pamiętniki”, Berlin 1849, t. 1, s. 114).
Na końcu tomu znajduje się wiersz „Do Przyjaciół Moskali”.
TWARDA OPRAWA SKÓRA XXw., GRZBIET Z WYPUKŁYMI ZWIĘZAMI, ZŁOCENIAMI I BARWNYMI SZYLDAMI. OBCIĘCIA KART PRÓSZONE
Stan DB/ miejscami zażółcenia papieru
